Dzień: 2017-06-29

Część druga zbioru (260 dokumentów). Pozwala na dokonanie oceny, zgodnie z którą:
*Działalność UWO-OUN w okresie międzywojennym skierowana była wyłącznie przeciwko Polsce i w żadnej mierze nie poszerzyła się na terytorium radzieckiej Ukrainy;
*OUN była członkiem międzynarodówki faszystowskiej;
*OUN w swych działaniach nie miała poparcia mas ukraińskich, w szczególności odnosi się to do okresu okupacji hitlerowskiej;
*Tzw. Ukraińska Powstańcza Armia nie była ruchem powstańczym narodu ukraińskiego? w swej masie UPA w co najmniej 60% składała się z terrorem zmobilizowanych do niej chłopów ukraińskich Wołynia; w około 30% z chłopów ukraińskich Wołynia, którzy w następstwie terroru niemieckiego uciekli ?do lasu? i tam ich ?zagospodarowała? OUN Bandery – zmuszając całość do dokonywania zabójstw masowych. Trzon dowódczy UPA stanowili członkowie OUN Bandery z reguły Haliczanie, w szczególności policja ukraińska oraz b. żołnierze batalionów ?Nachtigall? i ?Roland?. Wobec tego, że UPA nie stanowiła formacji ochotniczej, nie można jej zaliczać do ruchu powstańczego, a wobec tego, że OUN Bandery nie miała uprawnień do wykonywania władzy państwowej, nie miała ona też prawa ?mobilizować? Ukraińców, a więc UPA nie stanowiła też ruchu partyzanckiego.
*Tylko w niewielkiej mierze OUN-UPA występowała przeciwko partyzantce radzieckiej i uzbrojonej administracji niemieckiej i to tylko celem zdobycia broni, sprzętu, zapasów żywności co wyklucza lansowaną przez OUN Bandery tezę o ?jednoczesnej dwufrontowej walce OUN-UPA przeciwko siłom niemieckim i rosyjskim?.
*Dążenie ruchu OUN Bandery do zbudowania ukraińskiego państwa nacjonalistycznego (typu faszystowskiego) nie usprawiedliwia Czytaj dalej beatyfikacja umęczonego bestialsko duchowieństwa.