„Klub Republikański w Poznaniu we współpracy z Fundacją Energia dla Europy oraz Forum Młodych Dyplomatów zaprasza na debatę pt. ?Polska polityka wschodnia i Partnerstwo Wschodnie po Wilnie?.
Udział wezmą:
Maciej Wapiński – Fundacja Energia dla Europy
Piotr Oleksy – Instytut Wschodni UAM, portal EastWest
Anna Kuleszewicz – Białoruskie Kulturalno-Naukowe Centrum w Poznaniu, Instyt Wschodni UAM
Marcin Kacperek – Republikanie, Forum Młodych Dyplomatów
Program debaty:
16:00-16:10 przywitanie i przedstawienie gości
16:10-16:50 dyskusja na temat możliwych postanowień szczytu Rady Europejskiej w Wilnie (część I)
16:50-17:30 dyskusja na temat przyszłości programu Partnerstwa Wschodniego oraz polskiej polityki wschodniej po szczycie Wilnie (część II)
17:30-18:00 pytania z sali
Zawartość merytoryczna:
W trakcie pierwszej części debaty paneliści zastanawiać się będą nad możliwymi postanowieniami ? odbywającego się dzień później ? szczytu Rady Europejskiej w Wilnie, szczególnie w kwestii podpisania umowy stowarzyszeniowej oraz Umowy o Pogłębionej i Kompleksowej Strefie Wolnego Handlu między Unią Europejską a Ukrainą (DCFTA), a także parafowania umów stowarzyszeniowych z Gruzją i Mołdawią. Na podstawie poczynionych konkluzji w trakcie drugiej części dyskutować będą także na temat przyszłości programu Partnerstwa Wschodniego oraz polskiej polityki wschodniej w ogóle. W tym aspekcie uwaga skupić się ma przede wszystkim na działaniach, które należałoby podjąć w razie fiaska lub sukcesu szczytu w Wilnie, a także na strategii współpracy w ramach PW z Białorusią, Azerbejdżanem i Armenią. W kontekście polskiej polityki wschodniej natomiast, paneliści będą starać się odpowiedzieć na pytanie jaki powinien być jej pożądany kształt w przyszłości oraz czy i w jakim stopniu powinna ona być prowadzona w sposób samodzielny, w ramach szerszych koalicji państw lub też w ramach całej UE. Istotnym punktem odniesienia w tej kwestii będzie również polityka wobec Rosji.”
Na debacie tej ma być poruszana kwestia umowy stowarzyszeniowej i umowy handlowej Ukrainy z UE. Warto się przyjrzeć temu, czy będą powielane błędy mainstreamu w tej kwestii. Ponieważ mam odmienne zdanie, mimo zaproszenia mnie początkowo do debaty, usłyszałem w zeszłym tygodniu, że z uwagi na uwypuklanie przeze mnie kwestii zbrodni na Wołyniu i Małopolsce Wschodniej przez nacjonalistów ukraińskich (w kontekście wzrostu nacjonalizmu na samej Ukrainie obecnie, o czym dość często wspominam na stronie – i analizy nad tym jaki wpływ ma ruch gloryfikujący ukraińskich współpracowników nazistów na młodzież i cały naród ukraiński, poprzez tworzenie fałszywych wzorców), odmawia się mi udziału w debacie. Są to słowa jej organizatora.
Marginalnie zapewne poruszyłbym tą kwestię, jednakże jako osoba mająca bezpośredni i stały kontakt z Ukraińcami i Polakami, a także Rosjanami mieszkającymi za wschodnią granicą, oparłbym się na analizie ich punktu widzenia, na poruszane zagadnienia. A więc byłby to głos z samej Ukrainy.
W tym kontekście zastanawiam się, na ile debata będzie powieleniem tego, co słyszymy w mainstreamie o reakcjach na Ukrainie i być może okaże się znów festiwalem „gadających głów”.
Polecam też uzupełnienie do tekstu: Umowa UE z Ukrainą nie doszła do skutku…
Cytat pod którym od miesięcy można by rzec podpisuję się dwoma rękoma: „„…Unia uczyniła z uwolnienia Tymoszenki symbol niezbędny dla eurointegracji Ukrainy. Moim zdanie był to błąd, ale mleko już się rozlało. Rezygnacja z tego symbolu i pójście Janukowyczowi na rękę, wyśle do Kijowa sygnał: brak nam konsekwencji, nasze zasady niewiele znaczą..[…] …Pół biedy gdyby rzeczywiście chodziło o historyczny wybór naszego wschodniego sąsiada, Ukrainę w Europie i takie tam. A przecież to puste hasła. Tak naprawdę liczy się 46milionowy rynek zbytu i rozbuchane ambicje pewnego ministra ? nie będę wskazywała palcem ? który liczy, ze sukces Partnerstwa Wschodniego będzie jego osobistym sukcesem. A bez umowy z Ukrainą opadną ostatnie wątpliwości, że PW to udany projekt.”
Zagadka: kto wie jaki to minister?
Źródło: kwiatkowska.blog.polityka.pl
Komentarz z FB: profesor Uniwersytetu Wrocławskiego i absolwent KUL Bogusław Paź:
„Ukraina nie ma nic do gadania. Wszystkim rządzi ekonomia i Rosja. Przewiduje się, że po około trzech miesiącach od stowarzyszenia cały przemysł i produkcja na Ukrainie by stanęły, ponieważ – podobnie jak wcześniej w Polsce – w związku z otwarciem granic nikt nie wytrzyma ani konkurencji, ani norm, jakie Unia będzie chciała Ukrainie narzucić. Trzeba pamiętać, że po podpisaniu układu stowarzyszeniowego w relacjach Unia – Ukraina jedynym praktycznym beneficjentem ma być Unia, relacje te zawsze mają charakter asymetryczny. Działanie Janukowycza to więc rozsądny i przede wszystkim pragmatyczny, bo przy okazji udaje mu się mu się sporo ugrać w gospodarczych relacjach z Rosją , ruch w kierunku ratowania własnej gospodarki. Ten ruch biegnie w zupełnie innym kierunku niż polityczne dążenia kryminalistyki Tymoszenko, która dając Ukrainę na tacy brukselskim geszefciarzom, liczy na wyjście z więzienia za sprawą ich interwencji.”
Z FB Eugeniusz Lubański z Kijowa:
„Witam. Mnie teraz niepokoi to, iż na Euromajdanie inicjatywa przeszła do rąk bojowników z banderowskiej „Swobody”. To przeważnie ludzie młodzi, którzy wierzą, iż OUN-UPA to narodowi bohaterowie, a nie zbrodniarze wojenni.
[…]
Neobanderowcy chcą za pomocą Euromajdanu wszcząć na Ukrainie rewolucję narodową, a to krew i ślepa uliczka.”
Z FB Aleksey: …. Европа предложила Украине торговое соглашение. Но это соглашение не имеет ничего общего с идеей полноценного членства Украины в Евросоюзе. Люди не понимают это. (Europa zaproponowała umowę handlową ale to nie jest pełne członkowstwo Ukrainy z UE. Ludzie tego nie rozumieją.
[…]
Украина всегда паразитировала на теле соседей – России, Польши, Венгрии. Это способ жизни, от которого Украине не собирается отказываться. (Ukraina zawsze pasożytowała na ciele sąsiednich krajów Rosji Polski Węgrów – to sposób życia od którego Ukraina nie odejdzie…)
i znów Aleksey:
В субкультуре геополитических неудачников существует определенная конкуренция идей: «Рабы» и «Паразиты». И хотя обе концепции направлены на выбивание средств у текущего Хозяина с одновременным мониторингом поиска нового, все же существуют некоторые имиджевые различия, которые сводятся к внешним проявлениям чувства голода – «рабы», окутанные романтическим ореолом мученичества ,натягивают на себя рубище Жертвы, в надежде смягчить Режим и пробудить симпатии у потенциального преемника, а «паразиты» тихо жрут, выделяют токсины и радуются поносу Хозяина