Jak to jest z obywatelską – społeczną reakcją, na cokolwiek w naszym mieście?

Aż strach reagować – taka prawda. Ostatnio syn z żoną widzieli osobę z wilczurem, który wypróżniał się na trawniku. Dodam, że są właściciele psów zbierający odchody po swoich pupilach – innym zupełnie problemem jest brak odpowiednich miejsc do wyprowadzania zwierząt, lub mała ich ilość, ale na pewno brak odpowiednich koszów i folii do zbierania odchodów zwierząt.
Niemniej czy to zwalnia z obowiązku sprzątania po swoich psach?


Wiemy – szczególnie w centrum miasta – jakim problemem jest właśnie porządek po zwierzętach, ile razy chyba każdy z nas nadział się na „niespodziankę” na chodniku – i to pewnie i ci, którzy mają psy.
Czy to jednak zmienia ich postępowanie?
Skąd bierze się podejście pod tytułem: „…a mój piesek to mały jest, niewielką kupkę robi…” – i z takim poglądem się spotkałem. W ramach nie sprzątania po nim. Zadałem takie pytanie sąsiadce – czy sprząta po swoim psie? I otrzymałem powyższą odpowiedź.
Z kolei kiedy moi bliscy zwrócili uwagę właścicielowi wilczura, spotkali się z wrogim spojrzeniem. To i tak pół biedy.
Słyszałem o sytuacjach, kiedy to właściciele odgrażali się osobom zwracającym uwagę na nie posprzątanie po swoim psie…
I jak tutaj funkcjonować w określonej lokalnej społeczności?
W tym momencie normy niemieckie, gdzie nikt nie pozwoli sobie na wyrzucanie chociażby śmieci do niewłaściwych koszów, ponieważ jest narażony na zwrócenie uwagi przez sąsiada i KONSEKWENCJE – zgłoszenie tego czynu, a co za tym idzie mandat – wydają się czemuś służyć. Porządkowi i społecznemu dobru.
U nas tego typu działania są bez małą piętnowane… i jak tu mieć wypracowane właściwe reakcje obywatelskie na cokolwiek co dzieje się wokół nas?

Czy można np. zrobić zdjęcie takiej nie sprzątającej po swoim psie osobie, i dostarczyć straży miejskiej? Chociaż tyle?
Tym samym wydaje się pieniądze na plakaty, takie jak ten powyżej – ilustrujący tekst, ale co z tego wynika?
A może warto za te pieniądze zbudować kilka wybiegów z koszami dla psów?

Piotr Szelągowski