Przeczytałem w krótkiej notce o następnej pomyłce sędziego, w długim ich ciągu, historii piłki nożnej… Ponoć sędzia Gil, przyznał się do błędu Kamińskiemu, po meczu z Legią. Chodziło o faul Miroslava Radovicia tuż przed strzeleniem bramki Lechowi.
I jak to jest? W hokeju od dawna są kamery, można zatrzymać tercję, obejrzeć, przeanalizować.
W piłce nożnej czasami zdarzają się takie pomyłki, które widzi publiczność: kibice na trybunach stadionu i przed ekranami telewizorów, a nie widzi sędzia: jeden, drugi, trzeci…
Jak to jest i czemu (może) służyć?
Wszystko wskazuje na to, że te pomyłki podczas meczów po prostu mają być i basta.
Czy można coś zmienić po takim sprawiedliwym wyznaniu? Nic…
I pozostaje tylko świadomość prawdy po naszej stronie: „…Przegrywamy po golu, który nie powinien być uznany. Byłem faulowany przez Radovica. Serb zrobił to bardzo sprytnie, ale sędziowie powinni to wychwycić…”
Można by rzec, że fakt istnienia tych wszystkich pomyłek w sporcie sankcjonuje inne pomyłki w życiu dookoła nas.
Wszyscy widzą jak jest, ale nikt nic zrobić nie może.
Te przykłady przenoszą się w życie realne, to dookoła nas. Można naśladować skoro przyzwolenie jest…
I zaczynają się logiczne i uzasadnione sformułowania tłumaczące sytuację która była (mogła być) pomyłką:
„…Żeby popchnięcie przeciwnika było przewinieniem, to musi być ono dokonane w sposób uznany przez sędziego za nieostrożny, nierozważny lub z użyciem nieproporcjonalnej siły….”
Aha, i jeszcze jeden, mały cytat: „…Dyskusje rozpoczęły się po meczu, kiedy wszędobylskie kamery pokazały mające miejsce popchnięcie…”
Kamery, paskudne kamery, jak mogły być takie niefajne i być wszędzie tam, gdzie nie powinny.
Cóż…
Cytaty pochodzą z materiałów:Kamiński: Gil przyznał się do błędu
Szef arbitrów: Sędzia Gil się nie pomylił. Nie było faulu na Kamińskim
