Krótkie wprowadzenie:
Spotkanie rocznicowe na zamku w Szamotułach z okazji równej, dziesiątej rocznicy działalności: Wielkopolskiego Stowarzyszenia Pamięci Armii Krajowej im. Prof. St. L. Jankowskiego (WSPAK).
(autor relacji).
„20 lutego wybraliśmy się z Piotrem Szelągowskim do Muzeum Archidiecezjalnego w Poznaniu, na spotkanie z panem Tomaszem L. Żakiem, wspaniałym człowiekiem, tarnowskim reżyserem i twórcą ?Teatru Nie Teraz?.
Po spotkaniu Piotr zapytał czy następnego dnia nie pojechałbym z nim do Szamotuł? Chętnie przystałem na propozycję.
Nazajutrz, w czasie jazdy, rozmyślałem o obecnej kondycji teatru w Polsce, o tym, że wszystko stoi na głowie. Zastanawiałem się gdzie są Bóg ? Honor ? Ojczyzna? Gdzie są mający coś do przekazania wrażliwi, wyraziści i mądrzy ludzie sztuki?
Towarzyszył nam jeszcze jeden godny człowiek – Marek Szpytko, którego pochodzenie z województw wschodnich II RP, również podkreślało smutne polskie dzieje…
Zajęty tak przykrymi myślami, ledwie zauważyłem, że właśnie podjechaliśmy pod Zamek Górków w Szamotułach. Przed moimi oczami ukazał się pięknie odrestaurowany budynek z zadbanym otoczeniem. Kiedy do niego weszliśmy zobaczyliśmy krzątających się ludzi w różnym wieku. Gdy nas ujrzeli, przerywali pracę i serdecznie nas witali. Weszliśmy na piętro, zajęliśmy nasze miejsca, zgiełk przycichł. Rozpoczęła się uroczystość z okazji dziesiątej rocznicy działalności szamotulskiego oddziału Wielkopolskiego Stowarzyszenia Pamięci Armii Krajowej im. Prof. St. L. Jankowskiego – WSPAK (pierwszego w Wielkopolsce, a drugiego w Polsce). Powitała nas Pani Elżbieta Ratajczak, przedstawiając licznie zgromadzonych przedstawicieli najwyższych władz powiatowych i miejskich, Kombatantów AK, przedstawicieli Kościoła oraz osoby od lat współpracujące ze WSPAK tj., dyrektorów i nauczycieli szamotulskich szkół wraz z zgromadzonymi dziećmi i młodzieżą.
Następnie rozpoczęła się część artystyczna. Uczestniczyły w niej poczty sztandarowe, a także Chór Dziewcząt z Pamiątkowa, które swym talentem i spontanicznością zachęciły widownię do wspólnego odśpiewania co bardziej znanych pieśni.
Natomiast dzieci ze Szkoły Podstawowej spod szamotulskiego Brodziszewa im. Ofiar Pacyfikacji Brodziszewa 1939 r.(w tym to roku Niemcy wymordowali całą ludność tej miejscowości), przedstawiły program patriotyczny. Wywołał on szczególne wzruszenie wśród kombatantów i starszych osób.
Młodzież związana ze WSPAK w poruszający sposób zaprezentowała krótką inscenizację, przypominając między innymi o siedemdziesiątej drugiej rocznicy akcji BOLLWERK przeprowadzonej 21 II 1942 przez harcerzy i żołnierzy podziemia związanego z AK. Następnie, zaproszeni goście zostali uhonorowani kwiatami.
Ci, którzy z różnych względów nie mogli pojawić się na uroczystości mieli możliwość wypowiedzenia się w filmie dokumentalnym, który zaprezentowano zebranym. Stanowił on zbiór ich wcześniejszych wypowiedzi na temat działalności AK na Ziemi Szamotulskiej. Na koniec, w sposób szczególny uczczono trud i wysiłek Pani Elżbiety Ratajczak włożony w zorganizowanie tak wspaniałej uroczystości (w pewnym momencie nie była widoczna zza naręcza kwiatów), a następnie wręczono legitymacje członkowskie MKAK.
Po części oficjalnej przeszliśmy do sali obok gdzie przy suto zastawionych stołach można było w sposób nieskrępowany porozmawiać z zaproszonymi gośćmi. Spotkanie przebiegło w atmosferze niezwykłej serdeczności i otwartości. Na twarzach zgromadzonych widać było ogromne ożywienie i radość z możliwości uczestniczenia w tak podniosłej uroczystości. Mnie również udzieliła się jej niesamowita atmosfera.
Pomyślałem, że to, co najpiękniejsze w tego typu okolicznościowych zjazdach to naturalna ludzka tęsknota za przynależnością. To ona prowadza człowieka na właściwy tor jego duchowej potrzeby bycia razem. Tu, w Szamotułach, byliśmy razem. Po to przyjechaliśmy. Oddając hołd zmarłym bohaterom oraz żyjącym uczestnikom tamtych wydarzeń wyznaliśmy naszą wspólną wiarę: BÓG ? HONOR ? OJCZYZNA. Co to znaczy, nikt nikomu nie musiał w Szamotułach tłumaczyć.
Pani Elżbieto, Pani oraz wszystkim, którzy brali udział w tym wielkim wydarzeniu, serdeczne DZIĘKUJĘ.
Tomasz A. Molski
Przeźmierowo, 22 II 2014″
Dziękuję bardzo za tą, tak pełną ciepłych serdecznych przeżyć i emocji, relację.
P.Sz.
