Poniżej kilka zdjęć z terenów OstWall, województwo lubuskie, okolice Międzyrzecza i Świebodzina – tak zwana pozycja centralna. Zapraszam wszystkich, którzy tam bywają na podsyłanie zdjęć z tamtego rejonu w zimowej szacie. Czytaj dalej PZW. 694 Lubrza Zima 2010
Kategoria: Turystyka
Lubuskie w zimowej szacie Boryszyn i MRU
Kilka dni temu wykonałem kilka zdjęć pierwszego zimowego śniegu tego roku, akurat byłem w ulubionym moim rejonie, Boryszynie u Ani Kędryny i na linii Festungfront O-W-B potocznie zwanej: Międzyrzecki Rejon Umocniony. Czytaj dalej Lubuskie w zimowej szacie Boryszyn i MRU
Mail z Kanady od Marcina i zdjęcia Przyrody Kanadyjskiej
Umieszczam kilka zdjęć od kolegi Marcina, który wywędrował aż do Kanady… Czytaj dalej Mail z Kanady od Marcina i zdjęcia Przyrody Kanadyjskiej
Na grzyby idziemy. Grzybobrania jesienne w toku.
Jest to jeden ze sposobów miłego spędzania czasu z naturą za pan brat. Do tego wynikają korzyści bezpośrednie. Grzyby… Czytaj dalej Na grzyby idziemy. Grzybobrania jesienne w toku.
Dworek w Biniszewicach Prywatne muzeum Kresów
Jest
W środku zgromadzane są zbiory upamiętniające ślady naszej przeszłością jako narodu z rejonów zza Buga, potocznie zwanych Kresami, chociaż to określenie nie jest ani zbyt sprawiedliwe, ani udane. Bardziej odnosiłoby się do rejonów za rzeką Zbrucz i dalej, gdzie faktycznie w wiekach przeszłych ciągle trwały graniczne bitwy z najazdami Tatarów, Turków czy z rosnącą rosyjską potęgą. Były to ziemie ukrainne, graniczne, (skrajna ziemia), gdzie panował oręż. Tymczasem ogromne połacie ziem przylegające do tamtych terenów granicznych były pod administracją i panowaniem Rzeczpospolitej Polskiej Obojga Narodów, terytorialnie przydzielone Wielkiemu Księstwu Litewskiemu już od XV wieku. Na nich to władali między innymi Radziwiłowie, Wiśniowieccy i inni wielcy magnaci.
Również jednak żyli zwykli ludzie szlachta biedniejsza i bogatsza, chłopstwo i wiele innych narodowości i nacji. Z grubsza w symbiozie i zgodzie na ile warunki pozwalały. Kaganek oświaty, tzw. Kultury wyższej niesiony poprzez oficjeli i urzędników Rzeczpospolitej mógł docierać do najdalszych zakątków królestwa. I z chęcią był przyjmowany. Rzeczpospolita w tamtych czasach stanowiła bramę do Europy. Toteż takie wielkie ruskie rody jak np. Wiśniowieccy przechodziły z prawosławia na katolicyzm, nie tylko jednak zmieniały wyznanie, często również i narodowość.
Prawdą było, że tam skąd kultura wyższa szła, wiedza, oświecenie i nauka tam i władza i potęga bardziej silne się widziały i potężniejsze. A przez to skuteczne. Przez setki lat szlachta, książęta, magnaci i księża stanowili rozwijającą się elitę kulturalną na tamtych dzikich ziemiach. Bez ich starań, działań i dążeń nawet tych najbardziej w prywacie pogrążonych, na wschodzie panowałaby tylko kultura azjatycka rodem z potężnego mongolskiego państwa, lub turecki jasyr. Rusińska Moskwa chcąc nie chcąc ciągle stojąc w zagrożeniu wojny z wschodnimi potęgami była silna lecz prymitywna, całą kultura szła z zachodniej i południowej części Europy. Wiedza jak i zdobycze intelektualne i naukowe. Wystarczy przeanalizować pojawiających się naukowców pochodzenia rusińskiego. W większej ilości, która i tak relatywnie nie byłą zbyt liczebna pojawiać się zaczęli po upadku chanatu krymskiego. A więc w momencie zniknięcia stałego zagrożenia wojną.
Polskie ślady, a co za tym idzie, ślady kultury europejskiej w postaci głównie katolickiego chrześcijaństwa, nawet do tej pory są widoczne, pomimo licznych wojen w tym ostatniej światowej, intensywnej akcji niszczenia ośrodków sakralnych w okresie panowania ZSRS, i w ogóle niszczenia śladów polskości na tych ziemiach. Mury wielu twierdz budowanych przez polskich królów jeszcze stoją, wojenna twierdza w Chocimiu, Krzemieniec i zamek na Górze Królowej Bony, Brzeżany; zamek i rezydencja Sieniawskich (później Lubomirskich, Czartoryskich i Potockich), Kamieniec Podolski, Żółkiew; rezydencja hetmana Stanisława Żółkiewskiego, Zbaraż… Te wymienione tutaj jedne z ważniejszych miejsc świadczą o wielowiekowej przeszłości związanej bardzo ściśle z Rzeczpospolitą i tradycją polską. Tych miejsc mimo zacięcia w ich niszczeniu jest jeszcze tysiące. W większości popadają w ruinę. Rząd obecnej Rzeczpospolitej nie dba o historię, bardziej patrzy w przód widząc swoje miejsce w Unii Europejskiej, której idea ma zlać się w wielonarodowościwy tygiel historyczny Z pseudo historią. Zapomina o pokoleniach które żyły i umierały w imię utrzymania swoich rodzin w pokoju i dobrobycie, ale także w patriotyźmie i miłości Ojczyzny. To dzięki nim pośrednio żyjemy w wolnym kraju, to dzięki nim obecni nasi desygnowani przywódcy zaprzepaszczają pamięć o nich i naszej historii, a także kulturze. Chociaż robią to niezwykle dyskretnie. Informacje są dobierane, filtrowane, o jednych elementach historii mówi się dużo, a o innych…nic. W jednych sprawach robi się wiele, w innych…niewiele lub nic.
Dlatego też inicjatywa Pani Aleksandry wpierana przez męża, jest niezwykle cenna i wartościowa. Ratuje to co jest nie do uratowania. Podczas każdego z wyjazdów do Lwowa zbira okruchy Pamięci aby ocalić je przed nie tylko zapomnieniem ale wręcz zniszczeniem. W dworku czuje się powiew wieków, obecność ludzi, którzy odeszli, a także serce tętniące odległym w czasie życiem. Życiem Kresów.
Zdjęcia Muzeum Prywatnego Lwowa I Kresów
Na jednym z ostatnich zdjęć w pomieszczeniach dworka recytowane są wiersze Zygmunta Jana Rumla, polskiego oficera, a zarazem świetnie zapowiadającego się poety. Wychował się on w Krzemieńcu na Wołyniu. Jego rodzina mieszkała w tym samym dworku, co Juliusz Słowacki. Jego matka była poetką i po niej odziedziczył talent literacki. Leopold Staff, wypowiedział się na temat młodego poety, w rozmowie z matką: „Niech pani strzeże tego chłopca, to będzie wielki poeta”. W młodości wybrał służbę dla ojczyzny, ale napisał też wiele utworów, w tym: „Rok 1863” i wiersz zatytułowany „Dwie matki”, w którym wyrażał swoją miłość do dwóch ojczyzn, Polski i Ukrainy.Wiedział jak wyglądają realia Kresów Wschodnich, nie tylko opisując ich piękno, ale chciał też rozkwitu tych ziem, które zamieszkiwali przedstawiciele wielu różnych narodowości, kultur i wyznań. Po utworzeniu Batalionów Chłopskich został mianowany dowódcą VIII Okręgu Batalionów Chłopskich, przyjmując pseudonim „Krzysztof Poręba”. Rozerwany końmi przez członków OUN-UPA, po kilkudniowych torturach, podczas próby porozumienia się z tymi bandyckimi oddziałami we wsi Kustycze. Celem rozmów miało być powstrzymanie mordów na ludności innej niż ukraińska ( w szczególności mordów na Polakach).
Obecnie jest to ofiara zupełnie nieznana, jak pisał przed laty Iwaszkiewicz: „Był to jeden z diamentów, którym strzelano do wroga. Diament ten mógł zabłysnąć pierwszorzędnym blaskiem”
Wincenty Ronisz zrealizował o Rumlu dokument pt. „Poeta nieznany”, zawierający m.in. relację Iwana Koptiucha z Kustycz, naocznego świadka zbrodni.
Boryszyn w tym roku – Majówka
I jak zwykle od lat zawitaliśmy w Lubuskie.
Do Wsi Boryszyn i gościnnego pałacyku Ani Kędryny. Pałacyk ów posiada magiczne właściwości, zmusza do ciągłych powrotów w jego gościnne progi. Powód: atmosfera, ludzie przewijający się przez to miejsce, aktorzy, znani fotografowie, muzycy, naukowcy ( z różnych dziedzin: biologia, historia głównie). Rozmowy tam prowadzone zostają na długo w pamięci. Mrok średniowiecznego pomieszczenia piwnicznego z magicznym powiewem odległych wieków, rozświetlany blaskiem świec i ognia rozpalanego w kominku, rozmowy w tym nastrojowym otoczeniu, mrucząca kotka, która właśnie się okociła, wyczuwając chwilę przerwy,- wybrała na miejsce narodzin swoich kociąt właśnie mroczne wnętrze kominka…
Rozległy park, ogniska wieczorne, palenisko na kiełbaski z grilla, wędzarnia, dwaj czworonożni domownicy wierne psy; wiekowa (18 lat) Narden i Ptyś ( do niedawna było ich więcej, niestety Źli ludzie uprowadzili pozostałą część zwierzęcej rodziny tego uroczego miejsca).
Nie odległe podziemne korytarze linii Festungfrontu, niemieckich umocnień granicznych znanych pod nazwą Międzyrzecki Rejon Umocniony…, Odbywające się od kilku lat zloty Militarnych kolekcjonerów Maszyn Wojennych.
Niedaleko, w Lubrzy odbywająca się Noc Nenufarów, piękne i czyste jeziora…
Tym razem trafiliśmy na atrakcję pt. „Ruchomy most” w rejonie Skwierzyny w miejscowości Stary Dworek.
Grupa rekonstrukcyjna Odgrywała zdobycie mostu.
Kilka zdjęć poniżej. Również i z innych ciekawych miejsc w okolicy. Min. z koncertu w Pniewie. W Boryszynie wszyscy Anię znają, była tam przez lata ofiarnym sołtysem, można u niej przenocować w pałacyku, ma kilka pokoi do dyspozycji. Dla miłośnika spokoju historii i przyrody, niepowtarzalna okazja…