W „Rzeczpospolitej” pojawił się artykuł pt: „Liczba broni w Polsce bije kolejne rekordy„
Dalej czytamy: „W ciągu pięciu lat liczba egzemplarzy broni w prywatnych rękach wzrosła o połowę. To głównie pistolety.„
Dalej są dane statystyczne mówiące o ilości broni (porównawcze z okresem 2015, sugerujące wzrost o połowę co jest do tego błędem). Są to analogicznie: 2020= 587,9 tys 2015= 390,8 tys. Jakby nie liczyć 587,9-390,8 to: 197,1 tys. A więc niecałe 200 tys. Nie jest to w żadnym wypadku połowa liczby 587 tys. Ponadto nie ma w materiale odniesienia do okresu poprzedniego (dlatego też ciężko odnieść się do ilości już istniejących egzemplarzy, a więc 390 tys i wyimaginowanej połowy – która faktycznie wynosi około 200 tys – w TYM AKURAT KONKRETNYM INTERWALE CZASOWYM – w innym już nie). Trudno porównać do jakiego okresu odnosimy się, jeżeli chodzi o wzrost – w sensie porównania. Czy chodzi o okres sugerowany (5 lat)? Jeżeli tak jest, dlaczego Autor nie porównał wcześniejszej pięciolatki, co dałoby bardziej przejrzysty obraz i czytelnik mógłby faktycznie ocenić przyrost w przedziale pięć na pięć lat. Chyba najbardziej wiarygodne porównanie dotyczyłoby wzrostów co-rocznych można porównywać (i to byłoby chyba najbardziej wymierne), to byłaby jednak większa praca dla piszącego materiał niż takie rzucenie w przestrzeń publiczną, zdekodowane: „pięć lat temu było tyle, a teraz po pięciu latach jest AŻ TYLE”.
Przejdźmy jednak do analizy tytułu, który brzmi co najmniej tak, jakby bito na alarm, że wzrost tejże danej liczby jednostek broni to poważne (być może – ponieważ nie powiedziane jest to wprost, niemniej użyte określenia odpowiednio, czytaj: alarmistycznie – wpływają na podświadomość odbiorcy) niebezpieczeństwo. Niebezpieczeństwo? Dla kogo? Dlaczego? Co może być powodem (poza sugerowanym wzrostem) tegoż zagrożenia? Sam fakt posiadania niebezpiecznych narzędzi (do których należą też, siekiery chociażby, noże, czy kije golfowe – nie raz można zobaczyć je w użyciu w różnych filmach akcji), nie oznacza jeszcze zagrożenia. Należałoby przeanalizować statystyki policyjne wskazujące ich użycie do celów pozaprawnych (przestępczych). W tym przypadku jest mowa o broni kulowej wydanej legalnie na pozwolenie, a więc powinna być umieszczona analiza użycia takiej broni do celów wyżej wymienionych i powinna być analizą porównawczą do jakiegoś analogicznego okresu (chociażby poprzedniej pięciolatki). Niczego takiego nie ma. Sam tytuł wzbudza w czytającym jakąś obawę – przecież mowa o groźnej, zmitologizowanej BRONI, do tego w następnym akapicie mowa jest o PISTOLETACH. Przecież pistolet można łatwo schować… a więc na pewno skoro kupiono więcej pistoletów to na pewno (w domyśle może utworzyć się takie podejrzenie w spokojnym obywatelu naszego spokojnego kraju), zamysł kupującego jest niecny. Tyle tylko że „niecność” tego zamysłu – poprzez ukrycie takiej broni wynika z… ustawy (UoBiA), w której jest mowa, że broń osoba posiadająca pozwolenie sportowe (a takich najwięcej się wydaje) można przenosić tylko w sposób: ukryty. Nie ma jednak wyjaśnienia tego dla potencjalnego czytającego. Podkreślenie użyte w akapicie – przypominam brzmienie: „To głównie pistolety”. jest tak umieszczone, że staje się wieloznaczne. Dla kogoś kto boi się broni i kojarzy ją z przestępcą – może odnosić się do toku rozumowania umieszczonego przeze mnie powyżej.
Nie pada też najważniejsza informacja (od Autora materiału – jest podana jako cytat z Pana Turczyna, o czym poniżej): Jaki był wzrost ( i znów musiałby być użyty mechanizm porównawczy, chociażby do poprzedniej pięciolatki) wydanych pozwoleń, a nie sztuk broni kulowej. Dlaczego to tak istotne? Ponieważ pozwolenia sportowe cechują się specyfiką ilościową, tak samo kolekcjonerskie. Jak sama nazwa wskazuje jeżeli idzie o te ostatnie, kolekcja to nie jedna sztuka. Pozwolenie kolekcjonerskie jest wydawane po egzaminie na Policji (drogim i bardzo trudnym) na 10 sztuk broni minimum, co wynika z definicji słowa „kolekcja”, jak napisałem wyżej: to nie jest jedna sztuka. Z tego egzaminu są zwolnieni członkowie służb mundurowych (Policja, Wojsko) Z kolei pozwolenie sportowe jest wydawane (przez Policję po specjalistycznych badaniach lekarskich i sprawdzeniu niekaralności) na podstawie zdanego patentu i licencji sportowej wydawanej przez organizację sportową (taką jak chociażby PZKosz, PZPN) noszącą nazwę: Polski Związek Strzelectwa Sportowego – PZSS. Tego już w artykule Czytelnik nie znajdzie. Nie znajdzie też informacji, że trenujący zawodnicy szczególnie jeżeli chodzi o dyscypliny sportowego strzelectwa dynamicznego (IPSC chociażby), nie mogą się zamykać w jednej sztuce (egzemplarzu) broni kulowej służącej do uprawiania tego trudnego sportu.
W założeniu przyznaje się licencję sportową na trzy rodzaje broni. Są to: pistolet, karabin, strzelba. Zawodnik z grupy powszechnej, który poprzez swoje uczestnictwo w zawodach propaguje jednocześnie ten sport, jakże ważny dla budowania odpowiedniej postawy obywatelskiej i obronnej, wychowania patriotycznego (przed wojną 100 tys strzelców sportowych w IIRP), może startować w bardzo wielu konkurencjach. Taka podstawą jest posiadanie minimum trzech sztuk broni kulowej właśnie w wymienionych kategoriach. Można też się specjalizować. Np tylko w konkurencjach pistoletowych, czy karabinowych. Tych konkurencji jest bardzo duża różnorodność. Można strzelać na różne dystanse, różnymi kalibrami. Podam przykład dotyczący konkurencji olimpijskich. Na dzień dzisiejszy jest to 15 konkurencji. Nie wszystkie dotyczą strzelań kulowych (strzelania za pomocą pneumatyków). Niemniej jeżeli mamy do czynienia z pasjonatem strzelectwa, który chce „się spróbować” chociażby w kilku dyscyplinach, to jego pozwolenie będzie opiewało na przynajmniej kilka sztuk broni kulowej. Z biegiem czasu jeżeli jego fascynacja i zainteresowanie będą rosły, może dokonać tak zwanego; rozszerzenia – w zgodzie z ustawą i odpowiednimi paragrafami – tym samym zwiększając ilość sztuk posiadanej przez siebie broni sportowej (broń sportowa nie ma możliwości oddania strzału serią, tylko strzały pojedyncze), może startować w większej ilości konkurencji sprawdzając swoje możliwości i umiejętności. I tutaj właśnie mamy do czynienia z taką sytuacją, gdzie wzrost liczby sztuk broni kulowej w przedziale opisywanym, to wzrost nie: liczby osób z pozwoleniami, lecz faktycznie: wzrost samych tylko egz. (dla jednej osoby z JEDNYM POZWOLENIEM) broni (w większości poprzez rozszerzenia posiadanego już pozwolenia).
Cytat z materiału (o którym wspominałem wyżej – wypowiedź Pana Turczyna), mówiący o wydanej liczbie pozwoleń, który zaprzecza i podważa wcześniejsze informacje przedstawione, tak alarmistycznie o wzroście liczby broni kulowej:
„Na koniec 2020 r. było ich 234,9 tys., a pięć lat wcześniej – 192,8 tys.„
A więc: 42,1 tys pozwoleń wygenerowały ile sztuk broni? Czy można podzielić te prawie 200 tys jednostek broni więcej kupione w ciągu ostatnich pięciu lat przez liczbę pozwoleń? Ile z tych jednostek broni, trafiło do rąk osób które już miały pozwolenia w wyniku procedury którą opisałem powyżej? Na te pytania nie znajdziemy odpowiedzi w materiale, podejrzewam że z bardzo prostego powodu – odpowiedź zaprzeczyłaby samemu tytułowi i sugerowanemu, domniemanemu przekazowi: że jest groźnie, ponieważ jest 200 tys więcej sztuk broni w Polsce – w domyśle: 200 tys posiadaczy… To jedyny fragment materiału, pozytywnie rozpatrujący środowiska strzeleckie (jest to jednak cytat wypowiedzi, a nie myśl własna Autora artykułu).
Wracając to owego wzrostu liczby broni kulowej: Wzrost ilości broni dotyczyć też może klubów sportowych (które również mogą nabywać broń, posiadając odpowiednie zabezpieczenia, certyfikaty i specjalne tak zwane: „magazyny broni”) i instruktorów strzelectwa posiadających dodatkowe pozwolenie „instruktorskie” o które mogą zwrócić się do Policji. Pozwolenie to obejmuje z reguły 10 sztuk broni (instruktor strzelectwa sportowego, dynamicznego i bojowego – uprawnienie do szkolenia służb mundurowych). Wyobraźmy sobie: niech będzie 100 takich instruktorów, którzy wykorzystają w pełni możliwości pozwolenia. Daje nam to 1000 sztuk broni na 100 osób, które z reguły już mają pozwolenie sportowe.
Znam kilkanaście osób posiadających wszystkie trzy rodzaje pozwolenia tj.: sportowe, kolekcjonerskie, instruktorskie. Sumą tych trzech rodzajów pozwoleń może być nawet kilkadziesiąt sztuk broni – ale cały czas w rękach jednej osoby jak najbardziej do tego uprawnionej.
W tym świetle jak wygląda informacja o „wielkim wzroście broni kulowej” jak w analizowanym materiale pt.: Liczba broni w Polsce bije kolejne rekordy? W najlepszym wypadku mamy do czynienia z materiałem nieścisłym, napisanym „byle jak”, „od ręki”, „na potrzeby chwili” i mającym zaledwie pozory materiału poważnego – dla ignoranta i laika może zostać tak odebrany. Dla osoby, która interesuje się tematem jest to marna, kiepska – manipulacja.
Nade wszystko; używanie w materiale opinii „eksperta” rodem z epoki PRL -obciążonej jak wiemy genetycznie brakiem demokracji i wszelkim blokowaniem dostępu obywateli do jakichkolwiek środków obrony osobistej, a broni kulowej w szczególności – nie wydaje się obiektywnym działaniem.
Jest jeszcze jedna kwestia zupełnie pominięta w materiale: brak porównania z jedynym możliwym okresem czasu, gdy Polska była demokratyczna i wolna – dwudziestoleciem międzywojennym. Z kolei poprzez przywołanie do głosu „eksperta” z okresu, gdy Polska była państwem niesamodzielnym, można powiedzieć wprost: pod okupacją ZSRR, sugeruje się (w moim rozumieniu) w materiale, że tenże stan był normalny… Podkreślam: przez 40 lat rządów popleczników Moskwy w Polsce ograniczono do maksimum dostęp do broni dla zwykłego obywatela – była to jeszcze jedna restrykcja reżimu totalitarnego wobec narodu polskiego. Odnoszenie się do tego stanu jako „normalności” – poprzez danie głosu osobie z tamtego czasu jest policzkiem dla demokracji i samostanowienia państwa polskiego. Dawno powinno odebrać się głos WSZYSTKIM działaczom partyjnym z tamtych lat w dyspucie publicznej.
Reasumując: materiał niczego nie wyjaśnia w sposób dostateczny, w mglisty sposób określa stan posiadania broni w Polsce (osoby posiadające różne pozwolenia, w tym myśliwskie, do ochrony osobistej), próbuje się uwiarygodnić „eksperckimi” wypowiedziami i manipuluje określonymi danymi, czy zwrotami wzbudzając bardziej lub mniej świadome emocje Czytelnika.
Dlatego też: materiał oceniam jako tendencyjny i napisany w taki sposób, aby wywołać określone reakcje Czytelnika, bardziej lub mniej podświadome, negatywne jeżeli chodzi o sport strzelecki i posiadanie broni kulowej jako takiej w Polsce.
stanowisko strzelca sportowego w grupie powszechnej – Poznań WKS Grunwald.
Materiał „Rzeczpospolitej” z którego pochodzą cytaty: https://www.rp.pl/Spoleczenstwo/304019890-Liczba-broni-w-Polsce-bije-kolejne-rekordy.html?fbclid=IwAR20xSwj5YRfIcOqzOt8VoIqHH8z2Jd9n1CzH4RjDX6hKCnxYESQvXw5E9U
Polecane linki:
https://portalstrzelecki.pl/konkurencje-olimpijskie-w-strzelectwie-sportowym/
