Dziś właśnie odbyły się oficjalne obchody ślubów lwowskich Jana Kazimierza sprzed 360 lat (1 kwietnia 1656r).
( foto: Lwów, widok na Katedrę – nadesłane przez „Stałego Bywalcę”- Adama, Kresów Wschodnich )
Tekst ślubów lwowskich (autor: św. Andrzej Bobola):
Wielka człowieczeństwa Boskiego Matko i Panno!
Ja, Jan Kazimierz, Twego Syna, Króla królów i Pana mojego, i Twoim zmiłowaniem się król, do Twych Najświętszych stóp przychodząc, tę oto konfederacyję czynię: Ciebie za Patronkę moją i państwa mego Królową dzisiaj obieram.
Mnie, Królestwo moje Polskie, Wielkie Księstwo Litewskie, Ruskie, Pruskie, Mazowieckie, Żmudzkie, Inflanckie i Czernihowskie, wojsko obojga narodów i pospólstwo wszystko Twojej osobliwej opiece i obronie polecam, Twojej pomocy i miłosierdzia w teraźniejszym utrapieniu królestwa mego przeciwko nieprzyjaciołom pokornie żebrzę? Czytaj dalej Obchody 360 rocznicy ślubów Jana Kazimierza w Lwowie.
Historia zatacza właśnie swoje wielkie koło… Długo trzeba było czekać, aby Lwy z Cmentarza Obrońców Lwowa wróciły na swoje miejsce. Wywiezione na rogatki Lwowa, ukrywane przed oczami Polaków w krzakach i za parkanami powróciły właśnie na swoje miejsce… Ich zwrot Ukraińcy obiecali już w pierwszych umowach z lat 1989-1991, jednak szybko się z tych deklaracji wycofali… O Lwy walczono latami, napotykając wszędzie mur większy od tego, jaki stał w Berlinie. Zawsze bowiem znajdowano po stronie magistratu lwowskiego szereg argumentów przemawiających za tym, aby nie zwrócić tych najbardziej chyba rozpoznawalnych symboli Cmentarza Polakom. Pozostaje mieć nadzieję, że skoro Lwy są wreszcie na swoim miejscu, szybko przywrócony zostanie Im ich dawny blask no i oczywiście oryginalne tarcze herbowe i napisy!
Od Marysi Pyż otrzymałem zgodę na opublikowanie jej jakże mądrego tekstu:
Czy narasta oburzenie? ? Czy ludzie wokoło wiedzą, co się stało?
? Czy ci, którzy jeszcze nie tak dawno mówili, że rząd na Ukrainie nie jest probanderowski, bo Prawy Sektor przegrał wybory, ? są wciąż tego pewni?
? Czy wydarzenia ubiegłego tygodnia nie utwierdziły świata w przekonaniu, że na Ukrainie dzieje się coś nie tak?
Walka o demokrację, wojna z agresorem, przeciw któremu nie chce sprzeciwić się żadne państwo świata, powstrzymywanie rosyjskiej agresji i obrona granic Europy.
? Słyszymy to codziennie, nie? ? Czy nie mamy tego dość? ? A może często powtarzane kłamstwa stają się prawdą?
? Ile czasu można wytrzymać taki potok, co zalewa mózg, a człowiek przestaje o czymkolwiek innym myśleć?
Jak dać radę temu, co serwują nam na co dzień media?
Całą ludzką głupotę i podniecanie się Ukrainą leczy się jednym sposobem
? odłączeniem od Internetu i telewizji.
Naprawdę!
Wtedy świat staje się bardziej przyjazny, znajdziemy czas na rodzinę i bliskich, ? a niektórzy nawet znajdą czas na przeczytanie dawno zalegających na półkach książek.
Życie będzie jak dawniej.
Czyli piękne i na wszystko będziemy mieć czas i możliwości.
? Spróbujcie, naprawdę warto.
Czy strach przed Putinem przerasta rozsądek?
Czy musimy cały czas myśleć o tym samym?
Czy przypadkiem nie oświeci nas myśl, ? że gdzieś ukrywa się zagadka wielkiej mainstreamowej piramidy?
A może, gdy zaczniemy analizować sytuację, ? dowiemy się czegoś nowego?
Czasami czytam w Internecie komentarze typu ? ?Rodacy Polacy, przejdźcie od komentarzy d o czynów!?.
Ciekawe, nieprawdaż?
? Do jakich czynów? ? I o co tak naprawdę chodzi?
? Co Polacy we Lwowie lub na całej Ukrainie mogą zrobić w ogólnym nurcie propagandy i panującego chaosu?
A czyny i tak są!
I to wielkie.
Pierwsze ? jesteśmy.
Drugie ? trwamy.
? Trwamy w środku ogólnej propagandy i rosnącym w sile przekonaniu o bohaterstwie morderców Polaków.
My, Polacy, ? nadal trwamy. ? W tej całej nędzy i obłudzie.
? Trzymając się swojej polskości na co dzień. ? Potrafimy w niej wytrwać i przekazać dalej.
Możemy!
A co możecie wy? ? Polacy w kraju?
? W swoim własnym państwie, gdzie macie język i kulturę ojczystą na co dzień?
Chcecie podpowiedź?
? Nie możecie nic. ? No, poza narzekaniem, które stało się ogólną cechą narodową.
Na więcej nie stać nikogo przy ogromnych możliwościach!
Posiadacie na co dzień najcenniejszy skarb. ? Polskę!
? I potraficie ją sponiewierać do stopnia nierozpoznawalności!
Co stało się z całym narodem? ? Gdzie podziali się wszyscy mężni bohaterowie? ? Czy w dzisiejszej Polsce to rzadkość?
? Wy, którzy potraficie zadać pytanie ? skąd wzięli się Polacy we Lwowie?
? Wy, którzy możecie pytać ? czy wam się tak źle żyje na Ukrainie?
? Wy, co nie potraficie zrozumieć naszych dążeń do zachowania języka i tożsamości.
To Wy jesteście tymi, ? co sprzedali Polskę.
Ci wszyscy, ? co nie mają pojęcia, co to są Kresy. ? Co znaczą dla historii Polski.
? I ci co nie wiedzą, ? że Lwów to nie żadne Kresy.
Ci wszyscy są winni upadku naszego kraju.
? Ci, co nie potrafią kochać Ojczyzny.
Dla nas straconej.
? Dla naszych dziadków wymarzonej. ? Dla Polaków za wschodnią granicą ukochanej.
A dla Polaków w kraju nic niewartej.
? Taka właśnie różnica między nami.
W miłości. ? Miłości do najcenniejszego skarbu, ? którym jest Ojczyzna.
Obecnie mówi się, ? że we Lwowie od wieków była Ukraina.
? Ciekawe. ? Intrygujące.
Kto neguje ten fakt, jest rosyjskim agentem. ? A kto próbuje udowodnić jakieś fakty, ? staje się wyklętym.
Otóż dla wszystkich działaczy, ? co nie potrafią widzieć poprzez okulary walki o niepodległość i wolność Europy, a także szkiełka obrony przed Putinem.
Jeśli Lwów i Kresy od wieków były ukraińskie, ? to nasuwa się tu kilka stwierdzeń.
Ukraińcy bardzo kochali Polaków! ? I to przez wieki!
Zbudowali dla nich miasta, ratusze i uczelnie. ? Nazwali je imionami królów polskich.
Także wszystkie ulice nazywali wyłącznie nazwiskami wybitnych Polaków.
? Niektóre zachowały się do tej pory, ? ale to na palcach jednej ręki policzyć.
A jeszcze w imię miłości do narodu polskiego, ? nabudowali kościołów minimum 10 razy więcej niż cerkwi.
? Po to, aby ich ukochany naród miał gdzie się modlić, ? wcale nie o ich interesy czy dobrobyt.
I co? ? Wielcy wspierający biedne państwo ukraińskie?
Tak właśnie wyglądała nasza historia? ? Tak to wszystko się działo?
? Nikomu nie przychodzi do głowy, ? że było ?nieco? inaczej?
Dobry moment, aby się zastanowić, co robimy, ? po co i główne ? dla kogo?
? Oby miłość do bratniego narodu nie oślepiła nikogo.
Polacy we Lwowie długo walczyli o swoje. ? Nadal walczą.
? Chcą niewiele. ? Trochę wsparcia i szacunku.
Powiem więcej.
Waliliśmy z tego powodu kułakiem w stół. ? A stół okazał się szklany.
? Wódz Polski woli morderców Polaków bardziej niż własnych rodaków.
Dowodem ostatnia wizyta na Ukrainie.
? Czy ktoś jeszcze ma złudzenia?
Nie chodzi nawet o występ w parlamencie Ukrainy.
? A o wizytę w Bykowni, ? bo to podano miejscowym Polakom jako oficjalny cel wizyty ówczesnego prezydenta Polski.
Kulisy tej wizyty odkryjemy już niebawem.
????????????????-
Przeczytałem dziś ciekawy materiał o Polaku, pilocie walczącym w barwach … lotnictwa Armii Cesarstwa Niemieckiego.
Zestrzeliwał francuskie i angielskie samoloty.
Później w 1918 roku (konkretnie od grudnia), szkolił w Wojskowej Szkole Lotniczej w Warszawie. Potem służył na poznańskiej Ławicy szkoląc kadry powstańcze. Brał udział w walkach na froncie polsko-ukraińskim, latając samolotami bombowo-rozpoznawczymi. Zginął w 1919 roku we Lwowie Czytaj dalej Losy polskie – na wielu frontach wojennych…
Niby Ukraińcy tak nam sprzyjają, jednak aby na przykład uczynić gest w naszą stronę i oddać po tak długim sporze kościół Marii Magdaleny we Lwowie… nikt się nie kwapi z tamtej strony.
Byłem pod tym kościołem. Jest przy ulicy która nazywa się obecnie…: S. Bandery. To jest osobny temat…
Nadal nie rozumiem dlaczego Europa nie protestuje przeciw takim „bohaterom” ukraińskim. Chyba nie rozumie że daje powody do działań Rosji. Odnoszę wrażenie, że nie za mądrzy ludzie zasiadają w Brukseli… Nie umieją dodać dwa do dwóch.
Do tego kościół o który wierni od lat proszą.
U nas oddaje się kościoły na cerkwie bez mała na koszt państwa, czy też kościoła katolickiego. Tam nie możemy posunąć się ani o krok. To jak to jest? Przyjaciele nam, czy nie?
O sporze o kościół z władzami Lwowa (oddanymi w większości miłośnikami nacjonalistów z partii Swoboda) mówił ks Tadeusz Isakowicz:
„W 1962 r, za czasów rządów pierwszego sekretarza partii komunistycznej Nikity Chruszczowa został on zamknięty. Ćwierć wieku później urządzono w nim salę koncertowa i organową, która działa do dziś. Po 1991 r. lwowscy Polacy rozpoczęli starania o zwrot kościoła. Niestety władze miasta, opanowane w dużym stopni przez nacjonalistów z partii „Swoboda”, kierowanej przez Ołeha Tiahnyboka, blokują powrót obiektu do prawowitych właścicieli. Zgodzono się wprawdzie na sprawowanie liturgii katolickiej w niektóre święta i niedziele, ale samego kościoła nie zwrócono. W tym tygodniu sąd lwowski podtrzymał ową decyzję rady miasta. Jest to spory cios do kilkunastotysięcznej wspólnoty polskiej. Tym bardziej, że polskie MSZ zachowuje totalną bierność. I to nie tylko w tym sporze.”
Tym samym obserwując upór i bezwzględność działań strony ukraińskiej nie dowiadujemy się o ich prawdziwej naturze?
Mowa tutaj o miłośnikach banderyzmu, w których rękach jest władza w Lwowie…
Jeżeli naprawdę cenili by nas za wsparcie narodu ukraińskiego w walce o wolność i przeciw Rosji – to nie tylko oddaliby ten czy inny kościół ale zrobiliby o wiele więcej.
Tymczasem pozostaje tylko mowa-trawa…
Co gorsza nasze polskie władze niewiele pomagają w tej sprawie…
Jako kontr-materiał (podesłane mi na FB przez Pawła Kukiza) z zabawnym komentarzem który podzielam:
(polscy narodowcy to przedszkole)
Jak widać u nas reakcja prawidłowa. Znam historię gestu narodowców chodzi o pozdrowienie z okresu cesarstwa rzymskiego które naśladował Hitler, tak jak i nasze polskie przedwojenne ugrupowania narodowe (niektóre). Jednak, czy po tym, co stało się podczas IIWŚ można próbować wykonywać ten gest i liczyć na to, że nie zostanie skojarzony z gestem niemieckich zdobywców świata, z podwójną błyskawicą i znakiem hakenkreuz?
Nie da się.
Dlatego nie powinien istnieć w przestrzeni publicznej. Nigdzie. Na Ukrainie niestety istnieje nie tylko ten gest…
I tam się z nim nie walczy.
Poniżej kilka zdjęć książeczki z wierszami wydanej własnym sumptem przez Lwowiankę Panią Olę Grzybowską-Zacharewicz którą znam osobiście, przemiłą osobę z wielkim sercem i darem pisania: Czytaj dalej Wiersze Kresowianki – Ola Grzybowska-Zacharewicz
Spotkałem się z kolegą z technikum kolejowego. Po latach. zaczęliśmy wspominki, jak to będąc na obozie w NRD chcieliśmy zobaczyć granicę z RFN i urwaliśmy się wychowawcom… Ja mówię Mu o stronie bezprzesady.com, o zainteresowaniu Kresami Wschodnimi… W pewnej chwili kolega mówi: „Chodź coś Tobie pokażę, też mam korzenie, tyle tylko ze dowiedziałem się o nich po śmierci rodziców… przeglądając papiery…” Czytaj dalej Lwowski przodek nieznany… ale poznany po latach. 1918 rok: Obrońca Lwowa.
Książka sentymentalna, a jednak tak pełna wielu szczegółów, historii krainy i miasta. Uczucie pełne ciepła, wielkie do miasta da się wyczuć w słowach zapisanych na kartach książki, dla wielu pozwoli dowiedzieć się w bardzo przystępny sposób potrzebnych i dla tak wielu nieznanych jeszcze faktów z historii miasta. Czytaj dalej Lwów – legenda zawsze wierna. historia i Kultura.
