Dziecko wyrzucone na śmieci po porodzie.

Znów bulwersujące doniesienie, które pokazuje jak dewaluuje się wartość życia ludzkiego.
Jeżeli młodzi ludzie mają nagminne przykłady takich przypadków jak będą podchodzić do idei życia? Istnienia?
Z drugiej strony – pokazuje się wartość życia zwierząt – i słusznie; KAŻDE życie jest jednostkowe, indywidualne i niepowtarzalne i należy je chronić i szanować. Jednak zastanówmy się czyje życie tak naprawdę jest więcej warte? Jeżeli mielibyśmy do wyboru ochronić – hipotetycznie:
życie dziecka kosztem życia jego pupila, zwierzęcia co byśmy wybrali?
Uratować życie matki, kobiety kosztem życia zwierzęcia?
Uratować człowieka mając do wyboru życie zwierzęcia?
To przykład mający nam uzmysłowić wartość życia osoby rozumnej, inteligentnej. Spróbujmy się postawić w takiej sytuacji stawiając się na miejscu zagrożonej istoty ludzkiej. Będąc nią. Jak wiele jest warte życie ludzkie dla nas?

…Urodziła dziecko podczas pracy w zakładzie, dziecko wyrzuciła do śmieci

Następuje uprzedmiotowienie cudu jakim jest pojawienie się na świecie istoty ludzkiej, nowej inteligencji, kogoś godnego szacunku z uwagi na to że jest nowym bytem, cudownie indywidualnym, niezależnym.

Rodzajem marginalizacji, uprzedmiotowienia jest też eutanazja. Odmawiamy życiu naturalnego zakończenia. Próbujemy znaleźć różne wytłumaczenia jakże nieporadne dla jego zakończenia – sztucznego.
Czy to obawa przed śmiercią?
Może chęć eliminacji „słabszych” jednostek? Ale w takim razie czym obecna cywilizacja różni się od takich totalitaryzmów jak III Rzesza Niemiecka, czy ZSRR Stalina?
Kłamstwa nie wprost, nadbudówki ich usiłujące za wszelką cenę wytłumaczyć potrzebę czy to eutanazji, czy też dzieciobójstwa.
To pierwszy objaw upadku cywilizacji, pierwszy jasny pokazujący na niszczenie swoich członków.
Destrukcja i zepsucie moralne i etyczne. Brak umiejętności rozpoznania prawdziwej wartości życia.
Jest to przejaw staczania się moralnego ludzkości.

(foto: zabawa niepełnosprawnych intelektualnie; – ale jakże ciepłych i pełnych miłości osób – w dzisiejszych czasach feruje się na te osoby wyroki śmierci, dziecko z downem w łonie matki do zamordowania)

---

… eutanazja 17-letniej Noe odkrywa prawdę o nas: Noa Pothoven publicznie dzieliła się swoim cierpieniem. Żaliła się również na to, że Holandia nie potrafi zatroszczyć się o młodych, którzy mają podobne problemy. Na koniec państwo pomogło jej umrzeć […]
A dla nas pytanie: czy społeczeństwo naprawdę nie jest w stanie odpowiedzieć na kolejne prośby o miłość, które przejawiały się w tych dramatycznych sytuacjach? Jest to wielka porażka dla nas, dla Europy, dla krajów Europy północnej, gdzie społeczeństwo jest rozwinięte, jest dobrobyt, bogactwo, a przy tym przerażająca samotność. Wszyscy jesteśmy coraz bogatsi, a zarazem bardziej samotni i podatni na zranienia” – powiedział prezes Papieskiej Akademii Życia.