„Dr Strangelove, czyli jak przestałem się martwić i pokochałem bombę” komedia SF na podstawie książki o tym samym tytule napisanej przez pułkownika armii Stanów Zjednoczonych w okresie zimnej wojny („Red Alert” Petera George’a).
Na skróty o filmie
Reżyserem filmu był Stanley Kubrick. Potrójną rolę grał Peter Sellers ([Kapitana Lionel’a Mandrake’a; Prezydenta Merkin’a Muffley’a; Doktora Strangelove).
Film należy do tzw. „Kultowych”. Pamiętam jakie był problemy z pozyskaniem jego kopii w latach kiedy w Polsce rządziła PZPR. Dlaczego? Wyjątkowo antysowieckie podejście i wymowa, surrealizm sytuacyjny i wskazanie na paranoję rządzącą obydwoma mocarstwami atomowymi to główne przyczyny.
Autor w książce nie oszczędza i USA i Sowietów. Może dlatego, że sam wie jak to wygląda od środka. Z kolei film jest jednym z nielicznych sukcesów, które przerastają nawet pozycję książkową na podstawie której był zrealizowany.
Jakoś tak na początku lat 90-tych uczestniczyłem w pokazie filmu na WNS – UAM.
Film był tłumaczony z marszu przez lektora. W kilku przypadkach spóźnił się on z tłumaczeniem… nie wytrzymując napięcia komicznymi sytuacjami i wybuchając dławionym śmiechem :-).
Polecam film nie tylko zwolennikom SF ale…- też surrealistycznych komedii.
Oceniam go na 5 z plusem.
Znalazłem ciekawą stronę na temat filmu i… gry na podstawie filmu:
Dr Strangelove a Fallout?
Kilka pożytecznych cytatów ze strony:
„Data premiery została przesunięta z 1963 roku na początek 1964 roku z powodu zabójstwa Kennedy’iego. Kubrick uznał za niewłaściwe, aby taki film ukazał się w tym czasie.
W rankingu na sto niezapomnianych filmowych przebojów Amerykańskiego Instytutu Filmowego z okazji stulecia kina film zajął 26. miejsce. Wyniki rankingu opublikowano w 2001 roku.
Pierwotna wersja scenariusza zawierała wątek, w którym kosmici przyglądają się wydarzeniom na Ziemi.
Tym filmem zadebiutował James Earl Jones.
24 lutego 2005 roku film zajął 3 miejsce w rankingu Digital Dreem Doors w kategorii najlepszy film lat sześćdziesiątych.
Film miał się kończyć bitwą na jedzenie pomiędzy rosyjskimi i amerykańskimi oficjelami. Zrezygnowano jednak z tego pomysłu jako zbyt farsowego.
Znalazł się na liście 100 największych filmów w historii organizowanej przez magazyn Time w 2005 roku.
Kiedy Strangelove mówi o dniu zagłady, Turgidson pyta: „Strangelove. Kim on jest? Niemcem?”. W odpowiedzi dowiaduje się, ze zmienił on nazwisko. Wcześniej nazywał się Merkwurdigliebe, co znaczy tyle co Strangelove (Dziwna miłość).
W jednej ze scen można zobaczyć sznurek, na którym zawieszony jest model bombowca.
Na początku scenariusz przewidywał, że Dr Strangelove będzie skierowany do oddziału Von Klutz.
W filmie Stevena Spielberga „1941” znajduje się scena rewizji kieszeni Hollisa Wooda („Jedna oryginalna amerykańska królicza łapka, jeden oryginalny amerykański nożyk do hara-kiri””), w której Slim Pickens parodiuje swoją własną, podobną „wyliczankę” z „Doktora Strangelove…”
Film pierwotnie miał sie nazywać „The Edge of Doom and The Delicate Balance of Terror”
Ten film jest swoistym rekordzistą. Ma najdłuższy tytuł wśród wszystkich filmów nominowanych do Oscara.
Mapa wisząca na ścianie w Pentagonie jest błędna, bowiem Finlandia utraciła Karjalaę na rzecz ZSRR w czasie II wojny światowej.
W powieści Peter’a George’a dwie H-bomby nazywają się „Hi There!” i „Lolita”. Z racji tego, że 2 lata wcześniej Kubrick wyreżyserował film „Lolita” (1962) postanowił zmienić nazwę drugiej bomby na „Dear John”.
Numer Playboya, który Slim Pickens ogląda w B-52 pochodzi z czerwca 1962.
Panna Scott jest jedyną kobietą występującą w tym filmie.
W rankingu magazynu „Empire” na najlepszy film wszech czasów, film zajął 48. miejsce. Wyniki opublikowano w 2001 roku.
W Playboy’u, który ma Major King Kong są zdjęcia sekretarki gen. Turgidson’a – Pani Scott.
Postać Dr Strangelove w pewnym stopniu była wzorowana na postaci Edwarda Tellera, jednego z twórców bomby atomowej…”
Autor – na życzenie Autora nie podaję danych.
Ten zbiorek ciekawostek o filmie bardzo mnie zainteresował, pomimo że film oglądałem kilka razy nie wiedziałem o części z nich.
Fotosy z filmu: Dr Stangelove
