Pokaz
Po projekcji filmu, zapanowała długa cisza…
Po samym spotkaniu rozmawiałem z dwoma Paniami, które pracując w szkole dwadzieścia lat nie ujawniły swojego pochodzenia kresowego i tragicznych losów rodzin.
Teraz nie mogły się powstrzymać, emocje wywołane filmem, łzy i powrót pamięcią do opowieści rodzinnych i (także) ich braku, traumy własnych rodziców, strachu – zrobiły swoje.
Nasz poraniony naród tak wiele przeżył – należy się Pamięć Tym, którzy zginęli w nieludzkich męczarniach.
Należy się pamięć o zbrodniarzach, tak aby każdy wiedział, że ktoś kto morduje niewinne dzieci, nigdy nie będzie bohaterem dla nikogo. Bez względu na dyrektywy, ustawy czy decyzje oparte na przesłankach politycznych a wrogie etyce i moralności ludzkiej.
Dziękuję za pomoc wszystkim, a szczególnie młodzieży dźwiękowcom, koleżankom wykonującym fotografie…
Nie wszystkie jeszcze do mnie spłynęły tylko te z mojego aparatu…
Pamiętajcie, przede wszystkim pamiętajcie i nie dajcie się okłamywać.
Zbrodnia jest i pozostanie zbrodnią, nie żadną walką o niepodległość.