Otwock 68 rocznica powstania 27 WDPAK

Przed 68 laty podjęto decyzję o powstaniu dywizji piechoty AK która broniłaby Polaków przed nacjonalistami UPA i zbliżającym się ze wschodu zagrożeniem.

Dywizja powstała również po to aby wziąć udział w planowanej akcji „Burza”. Decyzja zapada w dniu 28 stycznia 1944 roku na odprawie, gdzie płk. „Luboń” postanowił o zorganizowaniu wojska ukrytego po lasach Wołynia w dywizję piechoty.

Wczoraj w Otwocku trzeci raz odprawiono uroczystą, rocznicową mszę za członków 27 dywizji, połączoną z obchodami jej powstania. Mówiono o Ludobójstwie dokonanym przez OUN-UPA. Wśród gości honorowych znaleźli się między innymi; Ewa Siemaszko, żołnierz 27 WDPAK Andrzej Żupański, Prezes FPPP Anna Lewak i wielu innych. Na mszy obecnych było 17 pocztów sztandarowych.

Pozwolę sobie użyć tekstu z jednego z listów otrzymanych na maila opisującego pięknymi słowami bohaterów wczorajszej uroczystości:

„Jak można o Nich nie pamiętać, o moich wspaniałych Rodakach?
22 stycznia 2012r. byłam w Muzeum Niepodległości na koncercie pamięci powstania styczniowego w wykonaniu Chóru Surma.
Przed koncertem wykład wygłosił Wojciech Gąssowski, wykład zwięzły, bardzo ciekawy.
W piątek kolejne spotkanie w DSH z Tomaszem Kubą Kozłowskim. Obejrzałam film ?Kadisz. Ostatni Żydzi z Szarogrodu ?.
Szarogród na Podolu założony został w XVI wieku jako twierdza strzegąca południowych rubieży Rzeczypospolitej. Władali nim Zamojscy, Lubomirscy, Sanguszkowie, Potoccy i Braniccy. W ostatnich latach XVI wieku zezwolił Zamoyski na osiedlanie się w mieście Żydów.
Według różnych źródeł w mieście było od 300 do 1000 domostw żydowskich, a szarogrodzka gmina należała w I poł. XVII w. do jednej z największych na Podolu. Pomimo burzliwych dziejów zachował swój oryginalny układ urbanistyczny i stanowi dzisiaj prawdziwą perełkę architektoniczną.
Dzisiaj, 29 stycznia 2012 roku, po raz trzeci z okazji rocznicy
powstania 27 WDP AK, żołnierze dywizji spotkali się na uroczystej mszy w kościele p.w. Św. Wincentego a’Paulo w Otwocku.

To oni w odpowiedzi na antypolskie akcje nacjonalistów ukraińskich,
którzy dokonywali eksterminacji ludności polskiej we wszystkich
powiatach Wołynia, zorganizowali samoobronę zagrożonej ludności
polskiej. Jestem pełna podziwu dla tych, których mam okazję jeszcze
wysłuchać, to tęgi umysł , duch i serce! Cieszę się, że tak wiele
formacji przybyło ze sztandarami aby oddać hołd tym, którzy już odeszli i tej garstce żyjących..
Czytam fragment referatu profesora Władysława Filara:
?Oprócz oddziałów UPA przeprowadzających krwawą ?czystkę etniczną? ludności polskiej, na terenie Wołynia pojawiły się liczne sowieckie oddziały partyzanckie realizujące swoje zadania, a także bandy składające się z Kozaków zbiegłych ze służby niemieckiej, dezerterów z jednostek niemieckich i z różnych formacji pomocniczych?.27 WDP AK była największą jednostką partyzancką, która od stycznia 1944 r. do lipca 1944 r. działała nieprzerwanie jako zwarty i zorganizowany związek taktyczny. Zapoczątkowała akcję ?Burza? i najdłużej realizowała jej założenia na Wołyniu i Lubelszczyźnie ?.?
Czytam i myślę o młodych żołnierzach 27 WDP AK, sierotach bo przecież po zakończeniu działań nie mieli dokąd wrócić , ich domy i całe pokolenia rodzin zostały również spalone przez nacjonalistów ukraińskich i sowieckich.
I konfrontuję akcję ?Burza? ze scenami z filmu ?Róża? Wojciecha
Smarzewskiego. Byłam na uroczystej premierze w Warszawie, 24 stycznia 2012r., w Multikinie.
W filmie „Róża” główną postacią jest ludność cywilna, gwałcona, palona, katowana i mordowana przez wyzwolicieli, żołnierzy Armii Czerwonej i NKWD. Film Wojciecha Smarzewskiego (szkoda, że nie jest nominowany do Oskara) wspaniale przedstawia tragedię ludności cywilnej, pokazuje niewielki skrawek piekła bo to tylko Mazury , ale oglądając film „Róża” pamiętajmy, Armia Czerwona wyzwalała całą Europę, od Kresów po Berlin….”